Fala oklasków dla papieża, fotel zamiast tronu, iluminowane pomniki i fontanny

Jak wyglądała okładka „Gościa Niedzielnego” 60 lat temu? Właśnie tak:
 

 

Obszerny tekst „Otwarcie Soboru” przybliżał czytelnikom, jak wyglądało rozpoczęcie Soboru Watykańskiego II.

• Imponująca procesja ojców soborowych przez Plac św. Piotra trwała przeszło godzinę.
• Poczet ojców soboru według godności: na czele przełożeni zakonów, opaci, prałaci, opaci nullius, potem biskupi i arcybiskupi, wszyscy w szatach pontyfikalnych białych, srebrem i złotem tkanych kapach, z mitrami na głowach.
• Fala oklasków przywitała papieża, gdy się ukazał od strony bramy brązowej, niesiony na sedia gestatoria pod baldachimem.
• Jan XXIII postanowił przynajmniej część procesji inauguracyjnej odbyć pieszo.
• Przed konfesją ustawiono dla papieża, zgodnie z jego życzeniem, fotel zamiast tronu.
• Pulpit, na którym wystawiony jest egzemplarz Ewangelii Świętej, jest podobny do wspaniałego tronu, przedstawiającego dwóch aniołów i symbole poszczególnych ewangelistów.
• Lista ojców soboru zawiera 2684 nazwiska. Nie wszyscy jednak przybyli ze względu na wiek czy zdrowie.
• Miasto Rzym udekorowane biało-żółtymi flagami papieskimi, a wszystkie budynki publiczne, pomniki i fontanny były iluminowane.

„W dniu 11.X. w obecności 2.500 Ojców Soboru Ojciec Święty Jan XXIII dokonał w Bazylice św. Piotra uroczystego otwarcia II Watykańskiego Soboru Ekumenicznego. Podczas tej uroczystości papież wygłosił o godz. 12.25 przemówienie w języku łacińskim, w którym po krótkiej syntezie 20 poprzednich soborów zilustrował zebranym powstanie, przyczyny, stosowność i cele II Watykańskiego Soboru Powszechnego” – czytamy relację w wydaniu GN sprzed 60 lat. 

Obszernie cytowano też przemówienie Jana XXIII. Końcowy fragment brzmiał tak:
„Można powiedzieć, iż niebo i ziemia jednoczą się w rozpoczynających się obradach Soboru: święci nieba, aby zaopiekować się naszą pracą, a wierni ziemi, aby nie ustawać w swych modlitwach do Pana, wy zaś, dając posłuch natchnieniom Ducha Świętego, aby doprowadzić do tego, by wspólne dzieło odpowiadało dzisiejszym potrzebom i oczekiwaniom poszczególnych narodów. Dzieło to wymaga od was pogody ducha, braterskiej zgody, umiarkowania w wysuwaniu projektów, zachowania godności w dyskusjach i mądrości w obradach.

Niech da niebo, aby wasz trud i wasza praca, ku którym zwrócone są oczy nie tylko wszystkich narodów, lecz także nadzieje całego świata, spełniły obficie oczekiwania wszystkich.

Wszechmogący Boże, w Tobie pokładamy całą naszą ufność nie dowierzając własnym siłom. Spojrzyj łaskawym okiem na obecnych tu pasterzy Twego Kościoła; niech światło Twej łaski niebieskiej wspiera ich w podejmowaniu decyzji i w uchwalaniu praw; i racz wysłuchać w pełni modlitw, które ku Tobie wznosimy w jednomyślności wiary, słowa i ducha.
Maryjo, Wspomożycielko wiernych, Wspomożycielko biskupów; Ty, której dowodów miłości doświadczyliśmy niedawno w sanktuarium w Loretto, gdzie Ci się podoba odbierać cześć dla tajemnicy Wcielenia, układaj wszelkie sprawy oraz daj pomyślny i łaskawy wynik, a wespół z Oblubieńcem Twoim św. Józefem, ze świętymi Apostołami Piotrem i Pawłem, ze świętymi Janami Chrzcicielem i Ewangelistą, wstaw się za nami u Boga.
Jezusowi Chrystusowi, umiłowanemu Zbawicielowi naszemu, nieśmiertelnemu Królowi ludów i czasów, niech będzie miłość, władza i sława na wieki wieków. Amen”.

Historia GN jest tyleż długa co ciekawa. W kolejne „retrowtorki” w serwisie Retro Gość będziemy przybliżać fragmenty tekstów oraz ilustracje, wyłowione z archiwum „Gościa Niedzielnego”. Warto też śledzić profil Retro Gościa na Instagramie!